Het is bijna twee jaar geleden dat ik ben begonnen met mijn nieuwe onderneming. Heel bewust en na een zorgvuldige analyse heb ik besloten met mijn onderneming in een wereld te stappen die Performance Management heet. Hoe kom je er bij zul je je misschien afvragen als je dit leest? Nou dat is een heel verhaal.... Ik had een uiterst moeilijke beslissing genomen om uit mijn vorige onderneming te stappen. Ooit door mijzelf opgericht en een veel grotere onderneming geworden dan ik ooit had verwacht. Toch was ik doodongelukkig met name vanwege de samenwerking met de medeaandeelhouder, een moeilijk mens. Na een "sabbatical" van maar liefst vier weken, meer tijd gunde ik mijzelf niet, ontwikkelde er zich bij mij een heel goed idee. Terugkijkend heb ik mij de laatste 20 jaar van mijn carriere eigenlijk altijd bezig gehouden met het creëren van omstandigheden waarin mensen optimaal kunnen presteren. Alles gericht op maximale output lees: winst. Zonder naast mijn schoenen te gaan lopen denk ik dat ik heb aangetoond hier goed in te zijn. En door iets te gaan doen waar je goed in bent krijg je energie en plezier in het werk. Dan komen resultaten vanzelf.
Het is mijn oprechte mening dat je als onderneming eerst moet werken aan optimale omstandigheden voordat je een topprestatie van jouw medewerkers kunt verwachten. De basis om als onderneming/instelling goed om te kunnen gaan met klanten ligt in de kwaliteit van de interne organisatie! Begin met je eigen organisatie, dan zul je zien dat je naar buiten veel sterker opereert! De randvoorwaarden moeten goed zijn anders krijg je alleen maar "ruis op de lijn". Pas dan kun je van jouw medewerkers verwachten dat ze goed gaan presteren. Pas dan kun je ook druk zetten om het resultaat te kunnen behalen. Dit is de oorsprong van mijn keuze om mijn nieuwe onderneming te richten op Performance Management. Ik wil graag mijn expertise overdragen en daarmee anderen van dienst zijn.
Nu na twee jaar valt het mij op dat er maar weinig ondernemers zijn die af en toe "de film stil zetten". Even een moment van bezinning, van evaluatie. Zijn we wel met de goede dingen bezig en doen we die dingen goed? Vaak is het fundament onder de hele infrastructuur heel fragiel en is het een klein wonder dat er überhaupt resultaten worden geboekt. Ik begrijp het wel hoor want als je als met jouw onderneming in zwaar weer terecht bent gekomen dan is "overleven"veel belangrijker. De psycholoog Abram Maslow heeft met zijn pyramide heel goed duidelijk gemaakt hoe dat zit. Je gaat pas denken zaken zoals de Performance Cyclus als je boven in de pyramide zit, in de fase van zelfactualisatie, de fase waarin je denkt aan verrijking van jezelf. Toch is dit een kwestie van anders denken, een kwestie van prioriteitsstelling. Ik ben van mening dat het zo essentieel is voor een onderneming om de interne organisatie heel goed voor elkaar te hebben dat dit de allerhoogste prioriteit verdient. Want als de externe omstandigheden moeilijker worden hoe kun je dan verwachten dat je goed blijft presteren als je interne organisatie niet op orde is?
Het totale proces van Performance Management komt samen in de Performance Cyclus met als doelstelling om iemand uiteindelijk te kunnen beoordelen. Hoe heeft hij/zij het gedaan t.o.v. de gestelde doelen? Welke competenties moet iemand bezitten en hoe kan ik deze persoon op het gewenste niveau laten opereren en hoe kan ik hem/haar laten excelleren. Dat is de rode draad. Zo heel ingewikkeld is het niet. Ik kom er graag in een volgende blog op terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten